Куркумин - ин одамон аз қадим дар тибби халқии Ҳинд ва Чин истифода бурдаанд. Куркумин моддаи фаъоли куркума (Curcuma longa) - як намуди растаниҳои гулдор буда, дар хосиятҳои аълои фаровон бо хусусиятҳои антиоксидантӣ ва зиддисиркатӣ маъруф аст. Ин модда, ки ба ранг давом мекунад, на танҳо барои таъми хос ва рангинии хӯрокҳо, بلکه ба иловаи хосиятҳои шифобахшаш маъруф мебошад.
Аз назари иҷтимоӣ, куркумин солиёни зиёд аст, ки ҳамчун воситаи табобатии онкологӣ истифода мешавад. Зарчӯб, ки дар чура ва шаробҳо истифода мешавад, дар нархҳои хунук дар ин соҳа тақсими карда мешавад. Куркумин зеризаминструксияҳо дорад, ки системаи масунии одамонро тақвият медиҳад ва бо ин роҳ системаи иммунии организмро пурзӯр месозад.
Тадқиқотҳо нишон медиҳанд, ки куркумин метавонад ба кам кардани нишонаҳои бемориҳои гуногун кӯмак расонад. Вай метавонад таъсири мусбӣ ба зиндагии одамон ва беҳсозии сифати зиндагиро дошта бошад. Бемориҳое чун зардпарвин, диабет ва ҳатто ваҳшигии Alzheimer, бо истифодаи регулации куркумин идора карда мешаванд. Моддаи фаъол дар куркумин, метавонанд бо аксуми табиӣ дар системаи ҳомиладорӣ ислоҳот ворид намоянд.
Масъалаи дигари муҳими куркумин дар паранжон ва кам шудани осеби саратон аст. Вай ҳамчун антиоксидант кор мекунад ва метавонад боиси кам шудани равандҳои саратонгардаро бо тимаркуниҳои хунукшаванда мешавад. Ин як пешниҳоди муътадил дар истифодаи куркумин барои назорати дисбаланси илтиҳоб дар организм мебошад.
Истифодаи куркумин дар равишҳои анъанавии тиб графикаи махсус дорад. Он ҳамчун табобати комплементарӣ барои беҳтар кардани сифати зиндагии одамон ва нархи профильҳои бодии тиббӣ арзёбӣ мешавад. Бинобар ин, он метавонад дар шароити соҳаи зиндагии асрии мо ба пазироии рӯзмарраи хидмати шифобахши айёр ва расмиёти тиббӣ имконият диҳад.
Илова бар ин, куркумин заминаи қабул ва тавассути мақомот ва давлати тиббӣ такмили фаровон рафта, аҳолии зиёдеро барои шифо ва назорати сифати зиндагии худ шукргузорӣ мекунад. Мизоҷон метавонанд бо создания мунтазам ва истифодаи хиллари дар миз, ки холисон ва хонагии ҷаҳонии меҳргусорон дар манзилҳои худашон нигоҳ доранд, барои шифо ва беҳбудии рӯзгори худ мунтазир бошанд.
Ҳамин тариқ, куркумин ҳамчун моддаи хосе на танҳо дар наҳзати тиббии анъанавӣ, балки ҳамчун алоқаманди муосир дар рӯйдодҳои мувофиқ ба шифо ва хабарҳои нигоҳдории саломатии инсон давом дорад. Ҳамин тавр, омодагӣ ва роҳи истифодабарии он бо масоили кутоҳгӯи кишвари замини ҳамвори натиҷашоён ҳамдастӣ мекунад.